Ga zitten mijn vrienden

Geschreven voor de veteranen op een melodie van Bob Dylan, van wie ik ook de eerste zin leende. Later op een nieuwe melodie gebruikt voor een Westerbork-project.

Ga zitten mijn vrienden, ik vertel een verhaal
Van wat mij laatst is overkomen
Ik was op weg naar de stad reed langs het kanaal
Waar een schip van de zee lag te dromen

Een vrouw hing de was op keek bezorgd naar de lucht
Het was een mistroostige morgen
Ik was op weg naar een vriend die uit de Balkan terug kwam
Ieder mens heeft weer andere zorgen

Hij ging bij het leger ik werd pacifist
We streden elk voor een beter wereld
Ik werd door de jaren geducht demonstrant
En hij in het leger een kerel

De moord op de moslims in Srebrenica
Had zijn eer en geweten gespleten
Het besef er niets aan te hebben gedaan
Maakte dat hij niet kon vergeten

Ik fietste naar huis kwam weer langs het kanaal
Waar dat schip nog steeds aan de kant lag
Ik zocht vanzelfsprekend naar de moraal
Die dit keer eens niet voor de hand lag

Een week of drie later hoorde ik dat mijn vriend
Zich van zijn leven beroofd had
En ik bad nog die dag voor het eerst in een moskee
Wat ik hem op die middag beloofd had

Ik weet nog dat ik zei ik geloof niet in God
Maar hij gaf mij een simpele bede
Ik ging door de knieën boog mijn kop naar de grond
En stamelde stilletjes vrede

Kom verhalen van de vrede
Zing bid en gedenk in koor
Want de strijd mag zijn gestreden
De woede woedt nog door

zang freek de jonge
contrabas reyer zwart
drums jeroen kleijn
piano martin fondse
gitaar bertolf lentink
klarinet louis gerrits
koor john angoh, elisha amonoo neizer, josephine angoh, sarah tagoe, melisa imani, sorosa seepersaud