De dood of de gladiolen

Een held bestaat bij de gratie van zijn onafwendbare nederlaag. Een vedette gaat ten onder aan een onmogelijke onoverwinnelijkheid. zelfs de tijd haalt hem in.

tussen de kale rotsen hier
hoor ik geen vogel fluiten
er is geen schaduw meer
mijn bandjes plakken aan de weg
een wolf of wie dan ook
bijt mij in de kuiten
mijn verzet breekt
maar dit maal niet door pech

dan rijst de vraag
waarom wil een mens zo lijden
zich kwellen zonder glorie
blijven afzien op moraal
maar alles juicht in mij
er komen betere tijden
als ik over de top ben
wacht maar tot ik daal

de dood of de gladiolen
prevel ik altijd bij de start
nimmer heb ik mij verscholen
al was de koers ook nog zo hard
held te midden der idolen
die nu op zijn laatste benen rijdt
half dood zonder gladiolen
niemand kan het winnen van de tijd


de top een vrind ik grijp een krant bidon
ik daal
doodop ik voel de wind de kant de zon
ik daal
de kop omlaag dieper in de beugels
ik voel het lijden en de pijn niet meer
als ik vlak langs de afgrond scheer
dit is geen dalen meer
maar vliegen zonder vleugels

onverwacht een bocht ik ga rechtdoor
ik val
het stuur de macht die ik verloor
ik val
de kop omlaag dieper in de beugels
nog eenmaal wordt mijn naam genoemd
niets zo vergankelijk als roem
dit is geen vallen meer
maar vliegen zonder vleugels

zang freek de jonge
basgitaar reyer zwart
drums, percussie jeroen kleijn
piano martin fondse
gitaar bertolf lentink
baritongitaar jp hoekstra
hammond roel spanjers
tweede stem tim knol