Quarantaine
Ik mompel zacht haar naam
We zijn gescheiden
Ik ijsbeer door de kamer
Met de telefoon zij belt de hele dag
Ik was nog net op tijd
Maar haar hielden ze tegen
En op de vraag waarom
Zei iemand in uniform omdat het niet meer mag
Ik zie een ambulance
Hoor meerdere sirenes
En in de verte het janken
Van een door de voorschriften gedoemde hond
Er vaart geen boot meer
En er rijden geen treinen
Vliegtuigen staan doelloos
Als vastgevroren zwanen aan de grond
We zijn te ver gegaan
Te ver en vooral te vlug
We zijn gevangen
En we mogen niet meer vooruit
We kunnen niet meer terug
We kunnen niet meer terug
Verlangen
Ik sta voor het raam
Kijk naar de kadavers
En zwaai overdreven
Naar mijn boze buurman aan de overkant
De straat is leeg De mensen zitten in hun huizen
Er waart al weken
Een besmettelijke ziekte door het land
We zijn te ver gegaan
Te ver vooral te vlug
We zijn gevangen
En we mogen niet meer vooruit
We kunnen niet meer terug
We kunnen niet meer terug
Verlangen
En hoewel het lente is
Waaien de bladeren van de bomen
Er drijft een dode kip in de rivier
Was jij maar hier
Maar jij bent daar
En mag hier niet meer komen
We zijn gevangen
We kunnen niet meer bij elkaar
We kunnen niet meer in elkaar
We kunnen niet meer op elkaar
We kunnen niet meer met elkaar
We kunnen nog slechts naar elkaar
Verlangen
Tekst: Freek de Jonge
Uit: De Vergrijzing (2004) Muziek: Geen