Het lachen vergaan

Niemand kan nog om mij lachen
De tijd van witzen is voorbij
Er komt geen man meer bij de kapper
Wie wil nog weten wat de dokter zei
Moslims hebben lange tenen
Niemand zo saai als een boeddhist
Sam en Saar en Moos zijn Israeli’s
Wie neger zegt is een racist

In zaal Roxy of de Flora
Zaten mijn matinees stampvol
Ik liet de mensen janken van het lachen
Om een droog boertje namaakscheet of drol
Dan was ik de vermoorde onschuld
Dan weer uitgesproken dom
Ik hoefde maar een bek te trekken
En de mensen lagen krom

Ik slenter langs een ruïne
Waar ik als aangever begon
Vooraan op de bühne
Schudde je handen met de eerste rij balkon
Als ik het publiek zie schuddebuiken
Om de nieuwe leukigheid
Zit ik me wel eens af te vragen
Wie is er zijn gevoel voor humor kwijt

Mij zie je niet meer op de planken
Ik ken mijn plaats ik heb mijn eer
Niemand kan nog om mij lachen
En ik om niemand meer

Tekst: Freek de Jonge
Muziek: Cok van Vuuren