De zandweg
Ik loop al dagen op een zandweg
Ik heb al die tijd geen mens ontmoet
De droogte staat mij aan de lippen
Ik ben omringd door zonnegloed
Mijn handen hangen aan mijn armen
Mijn voeten krimpen van de pijn
Het is een hele brede zandweg
Eerlijk gezegd ‘t was de woestijn
Hoe ben ik hier terechtgekomen
Nou dat is een heel verhaal
Van een gluip’rige dictator
En stoere propagandataal
Van weinig verenigde naties
En een schommelende beurs
Van wel honderd resoluties
En duizend wapeninspecteurs
Ik was op jacht naar terroristen
In deze godverlatenheid
Maar na een dagje patrouilleren
Was ik de weg volkomen kwijt
Bij het zoeken naar de terugweg
Dacht ik eerst hier en daarna daar
Maar het probleem van de woestijn is
Alles lijkt zo op elkaar
Ik hoor mijn hersens koken
Onder die helium op mijn kop
Ik zou mijn moeder moeten bellen
Maar mijn beltegoed is op
Ik zie orthodoxe joden
En een extreme Palestijn
Samen de hora dansen
Dat moet een fata morgana zijn
Er zit niks anders op dan lopen
En hopen op een karavaan
Of misschien moet ik juist gaan liggen
Wachten op een barmhartige Samaritaan
Ik ging bij het vredesleger
Omdat ik graag van nut wou zijn
Maar het lot heeft mij bestempeld tot
Roepende in de woestijn
Ik loop al dagen op een zandweg
Tekst: Freek de Jonge
Uit: De Kneep (2003) Muziek: Robert Jan Stips / Henk Hofstede