Clifford Possum: you are my sister
Naar aanleiding van de tenstoonstelling kreeg Hella een foto toegestuurd van haar ontmoeting met Clifford Possum. Een van zijn (aboriginal) schilderijen hangt in de tentoonstelling Ook van zijn dochter hangt er een werk. Hella schreef er bijgaand stuk over in de catalogus.
You are my sister
Vanaf de dag dat we het ons konden veroorloven, zijn we kunst gaan kopen. Puur op intuïtie. Ons eerste schilderij kochten we in Maastricht. Een televisiekijkend gezin van Jan van Genk. Een doofstomme schilder. Hij legde op een kladblokje uit wat hij met het schilderij bedoelde. We schreven terug wat ons erin trof. Intense ontmoetingen met kunstenaars volgden. Jopie Huisman, een Friese lompenboer, die onverwacht verfijnd met zijn klauwen van handen een vogelnestje met takjes en eitjes op doek wist te toveren. Hij verkocht zijn werk aan niemand, maar met ons wilde hij wel ruilen. Een pentekening van een treurwilg tegen een keramisch beeldje.
Tijdens een bezoek aan de PAN waren we onafhankelijk van elkaar langs de houten sculptuur Iepenziekte, van de Spanjaard Amancio Gonzalez, gelopen. We kochten het beeld zonder veel aarzeling. Later danste Freek er mee over het podium en voor een fotoserie hingen we de Shakespeare-jas over de houten schouders.
Tijdens onze reis door Australië kwamen we in aanraking met aboriginal kunst dankzij een galeriehouder van Nederlandse oorsprong. Hij bracht penselen, verf en canvas met zijn privévliegtuigje naar de woestijn en nam schilderijen vol verhalen, dromen en symbolen mee terug. We namen drie schilderijen opgerold in een koker mee. Toen ik ze kwam ophalen was Clifford Possum, aanwezig. Hij was net begonnen het schilderij dat we van hem aangeschaft hadden ritueel te bezingen. Ik ging naast hem in kleermakerszit op de grond zitten. Hij keek me met zijn door de zon verweerde hoofd met één oog doordringend aan. Hij legde een van de clapsticks in mijn hand en tikte ritmisch terwijl hij zacht zoemde met zijn stokje op het mijne. Na enige tijd kwam hij moeizaam overeind en spreidde zijn armen. Nadat ik was gaan staan, omhelsde hij me en mompelde: ‘You are my sister.’
De beeldende kunst die ons thuis gaandeweg is gaan omringen vertelt het verhaal van wie we samen zijn geworden. De inspiratie die we er elk op onze eigen manier aan ontlenen en op elkaar over brengen, zorgt ervoor dat we ons niet zullen vervelen. Hoe oud we ook worden. Die energie willen we met anderen delen en daarom willen we onszelf nu in het Groninger Museum exposeren.
Hella