Dag 37: Toeval
als het toeval met de deuren slaat
het lijkt of wie je lief hebt je verlaat
dan hoop ik dat je hart zo openstaat
dat je lust te leven niet vergaat
als de moed zakt en de avond valt
je machteloos je vuisten balt
weet dan dat morgen er voor zorgen zal
dat je een weg vindt uit het dal
je brengt me dikwijls in verlegenheid
als je me vraagt hoe moet ik voort
twijfel is de laatste zekerheid
liefde een beladen woord
als het lot je op de hielen zit
je doormaalt waarom overkomt mij dit
en je vergeefs om rust van binnen bidt
vuur het geheim blijft van de smid
als je geschrokken denkt dat ben ik niet
als je je ’s morgens in de spiegel ziet
de poederdoos geen uitkomst biedt
laat je dan troosten door dit lied
een storm steekt op verwaait verzekering
wat rest is schuldgevoel en spijt
je kunt niet leven uit berekening
geef de ruimte neem de tijd