Dag 33: De dood of de gladiolen

tussen de kale rotsen hier
hoor ik geen vogel fluiten
er is geen schaduw meer
mijn bandjes plakken aan de weg
een wolf of wie dan ook
bijt mij in de kuiten
mijn verzet breekt
maar ditmaal niet door pech
dan rijst de vraag

waarom wil een mens zo lijden
zich kwellen zonder glorie
blijven afzien op moraal
maar alles juicht in mij
er komen betere tijden
als ik over de top ben
wacht maar tot ik daal
de dood of de gladiolen

prevel ik altijd bij de start
nimmer heb ik mij verscholen
al was de koers ook nog zo hard
held te midden der idolen
die nu op zijn laatste benen rijdt
half dood zonder gladiolen
niemand zal ooit winnen van de tijd
de top een vrind
een krant bidon

ik daal
doodop de wind de kant de zon
ik daal
kop omlaag dieper in de beugels
ik voel het lijden en de pijn niet meer
als ik vlak langs de afgrond scheer
dit is geen dalen meer
maar vliegen zonder vleugels

onverwacht een muur
ik ga rechtdoor
ik val
de macht over het stuur
die ik verloor
ik val

kop omlaag dieper in de beugels
nog eenmaal wordt mijn naam genoemd
niets zo vergankelijk als roem

dit is geen vallen meer
maar vliegen zonder vleugels
held te midden der idolen
die nu op zijn laatste benen rijdt
half dood zonder gladiolen
niemand zal ooit winnen van de tijd