Dag 20: Moederschoot

waar moet een mens nog naartoe?
eenzaam, verloren, moe
verzonken in zorgen
verdriet dat maar maalt door zijn kop
welke kant kan hij op

hoe moet een mens nog bestaan?
als wat hem omringt is vergaan
en die eeuwige oorlog
dat zinloos geweld woedt maar door
waar vecht hij nog voor?

moederschoot, ik verlang
naar je veilige warmte
ik ben bang
neem me terug, hou me vast
ik wil voort op de tast
niet tot last
niemand tot last

dubbeltje op zijn kant
wat is er toch aan de hand?
die hebzucht, dat graaien
dat mateloos gebrek aan fatsoen
wat valt daaraan te doen?

voor wie horen wil en ook voelen kan
wordt de onschuld nog dagelijks vermoord
en de grootste bek heeft
het hoogste woord
en wat moet gezegd blijft ongehoord

straks is mijn lijden voorbij
dan ben ik werkelijk vrij
nameloos, naamloos
geen schuld meer of schaamte
geen pijn
hoe zou dat zijn?

moederschoot
‘k ben in nood
ik wil weg want mijn wereld gaat dood
neem me terug, hou me vast
ik wil door op de tast
niet tot last
niemand tot last