Dag 12: Nu het nog kan

nu het nog kan
wil ik je verhalen horen
weten wat je weggegooid hebt
wat bewaard
weten waar je vader
voor het eerst ontmoet hebt
wanneer je me verwekt hebt
hoe gebaard
heb ik veel gehuild als kind
wat ik vergeten ben als man
en nu weer wil weten
nu het nog kan
nu het nog kan

moet ik je meer omhelzen
weer terugverlangen
naar je warme schoot
je troosten met
van jou geleerde woorden
je laatste angst wegnemen
voor de dood
ik zou je vaker moeten voeden
met kleine hapjes liefde
en dan met je huilen moeder

nu het nog kan
nu het nog kan
moet ik je in mijn armen sluiten
niet belast door leeftijd
schaamte schuld
want die volmaakte baby
werd iemand met gebreken
vooral een gebrek aan geduld
ik wil graag nog even even je zoon zijn
je hand vasthouden houden van
kind zijn mama mama zeggen
nu het nog kan
o ja ik weet best
wat ik allemaal zou moeten
maar mam
het komt er niet zo van
nu zing ik er weer over
in plaats van naar je toe te komen
nu het nog kan
en jij mama
ben je te oud geworden
ben je misschien te bang
zwijg je in plaats van los te barsten
nu