VN column 2 december 2017 – Vuurwerk als identiteitsdingetje
Hoog- en laagopgeleid worden steeds verder uit elkaar gedreven.
Nu weer door de beperking van het vuurwerkgenot.
Ik kan mij niet herinneren ooit een cent aan een rotje of iets luiders te hebben uitgegeven. Maar er klinken ook alweer geluiden over een volgende prachtige Nederlandse traditie die ‘ons’ wordt afgepakt.
Het zou mij niets verbazen als het aantal vuurwerkslachtoffers dit jaar significant hoger komt te liggen dan de voorbije jaren. Zoals de Zwarte Pieten zwarter zijn geworden als gevolg van de zwartepietendiscussie, zullen de voorstanders roekelozer worden nu vuurwerk afsteken niet langer een zinloze bezigheid is, maar een identiteitsdingetje is geworden.
De legale vuurwerkhandel werpt zich intussen via de media op als de laatste barrière tussen orde en de totale anarchie.
De zoveelste discussie tussen ratio en gevoel kan als volgt worden samenvat:
Voor de baas van de Nationale Politie Erik Akerboom, die het eens is met verbieden van te harde knallen en vuurpijlen, is het ‘vijf voor twaalf’, terwijl het voor de hardcore vuurwerk afsteker niet snel genoeg twaalf uur kan zijn.