“Nederlands cabaret kan nog niet zonder Freek de Jonge” (en meer recensies)
Patrick van den Hanenberg (Volkskrant):
****
Nederlands cabaret kan nog niet zonder Freek de Jonge
“De Jonge uitgerangeerd en niet grappig meer? Ben je besodemieterd! Deze tijd van hoogmoed en decadentie heeft een voorstelling als deze van Freek de Jonge nodig. Het Nederlandse cabaret kan nog niet zonder hem.”
Henri Drost (Theaterkrant):
****
De Jonge is springlevend
“Na de pauze komt De Jonge pas echt op stoom, met onder andere een hilarische verhandeling over het reizen naar Zeeland in de jaren vijftig en de Nederlandse identiteit. Hoogtepunt is een twintig minuten durende beschouwing over de absurde manier waarop Nederland reageert op een ramp als die met de MH17. Over een vrouw die het er ook erg moeilijk mee heeft, want net op de dag van de ramp bracht zij iemand naar Schiphol. Moeiteloos krijgt De Jonge daarna de zaal stil met twee persoonlijke verhalen, zonder te vervallen in goedkoop sentiment.”
Stefan Raatgever (AD):
***
Freek geeft in nieuwe show zijn imposante oeuvre extra dimensie
“Zo weet Freek de staat van het land nog steeds perfect te vangen in een – ruim 2 uur durende! – krachttoer en geeft hij zijn al meer dan imposante oeuvre nieuwe diepte.”
Rinske Wels (Trouw):
Freek is en blijft de meester, fenomenaal
“Hij probeert in deze voorstelling zijn imago en identiteit, die in de begintijd van Neerlands Hoop nog compleet samenvielen, weer dichter bij elkaar te brengen. Dat doet hij met zwierig gemak en een hoop plezier in een bijzonder gaaf programma dat hilarisch en indrukwekkend is.”
Ron Rijghard (NRC):
Freek, omdat hij het beter weet
“Al in het begin van de avond stelde hij dat zijn identiteit en imago wijd uiteenlopen, en zong hij over hoe verkeerd het is hem een moralist te vinden: ‘Dan zit je ongenadig mis.’ Hij lanceert het onderwerp door te vertellen dat iemand tegen hem zei: ‘Wie denk jewel niet dat je bent.’ En dat vindt De Jonge een heel goede vraag. Daar gaat eigenlijk de hele avond over.”
“Als je na afloop dan toch ergens mee naar buiten loopt, dan is het met een lied van Neerlands Hoop in je hoofd. Het is een overblijfsel van het programma dat De Jonge eigenlijk zou spelen, over zijn vroegere kompaan Bram Vermeulen. De band rockt, en De Jonge zingzegt gepassioneerd: ‘God is de bierkaai, moeder/ Geld is de bierkaai, moeder/ Macht is de bierkaai, moeder/ De bierkaai waartegen ik vecht.'”
Jacques d’ Ancona (Nieuwsblad van het Noorden):
Meesterschap in briljante show
… “Alsof het hem ter plaatse invalt, praat en zingt Freek de Jonge bijna drie uur achtereen. Het lot zat hem op de hielen en hij heeft het gedoogd. Heel persoonlijk, schijnbaar achteloos en zonder hunkering. Misschien is hij – voor het eerst, veronderstel ik – zo ver en zo goed in zijn vak, dat hij niet meer uit is op bevestiging. Het toneel oplopend, organiseert hij acuut het gevoel dat je in deze tijd op je woorden moet letten, maar alles kunt zeggen. Komisch, dolkomisch soms, en trefzeker in de nuances van grappen voor een ‘hoog’ en een ‘laag’ opgeleid publiek, de lopende draad door zijn avond. De komiek in topvorm, die geen moment inhalig staat te drammen om een idee er in te rammen.” ….
Mike Peek (Het Parool):
****
Freek maakt sociale misstanden kraakhelder
….”Zoals vaak de laatste jaren bedient De Jonge zich ook veelvuldig van zelfspot. Hij zegt het talent te hebben om op het juiste moment het verkeerde te zeggen. Te beschikken over ‘een natuurlijke bescheidenheid’. En zingen kan ie eigenlijk niet. Het publiek kan hem wel opvreten, maar krijgt zijn applaus later als een boemerang terug. Met nederigheid heeft zijn zelfspot namelijk niets te maken; het is veel eerder een ontleding van zijn vermaledijde imago. Moet hij smeken, vraagt hij het publiek, op zijn knieën vallen, voordat mensen hem
wérkelijk zien? Hij is Freek de Jonge, godbetert! En hij is zeventig jaar. Als je hem nu nog niet kent, you will never never never know him.”