Freek’s Twitteravonturen #8
Froome beklom hem sneller dan Armstrong in 2002. Een kenmerk van doping is dat je je niet meer kunt beheersen. Nu staat hij bijna vijf minuten voor. Waarom de schijn niet ophouden met een twintigtal seconden? Is ook genoeg.
Ten Dam heeft zich opgeofferd voor Mollema die al hoestend toch weer een paar keer het woord super er wist uit te persen. Sagan reed, om de fotografen te plezieren even alleen op zijn achterwiel (een wheelie) bergop.
Maar veel aandacht ging toch ook weer uit naar Tommie Simpson, de ongelukkige Engelsman die in 1967 tijdens de beklimming van de Mont Ventoux overleed. Volgens Andere Tijden Sport had hij vanwege darmproblemen niet eens mogen starten die dag en had hij maar één amphitamine genomen en nog minder alcohol.
Wat willen we toch van die Tommie Simpson?
Behoefte aan een martelaar?
Een kerk met een fiets op de toren in plaats van een kruis?
De maakster van een nieuwe documentaire over T.S. suggereerde in de Avondetappe dat als je de top van de MontVentoux weet te bereiken, je de dood hebt overwonnen.
Gisteren stikte het in elk geval weer van de bedevaartgangers op Twitter.
Een columnist van de Volkskrant bleek niet te beroerd over de rug van de gedoemde renner zijn bestseller te promoten.
Een andere journalist zag in de overwinning van Froome een eerbetoon aan Simpson.
Wat moet er geëerd worden in Simpson? De consequentie van de topsport? Het verhaal dat hij naliet?
De moraal ervan?
Ga nooit als je ziek bent bij 42 graden de Mont Ventoux beklimmen.
Heroïsch noemde Sportweekend (VRT) hem.
Het deed @Adere verzuchten: Stop dat geromantiseer aub.
@Lavie Jan Roos deed een poging daartoe: Ik ben ook een keer de Mont Ventoux opgereden. Wat een helletocht. Werd nog wagenziek ook.
Die werd 214 keer geretweet.
Laten we die weg inslaan.