Freek’s Twitteravonturen #6

Weinig getwitterd de afgelopen dagen. Ik heb geen smartphone en doe het dus alleen thuis. Dan is het wel eens te laat in velerlei opzicht en twitteren is timen.

Wel heb ik tijdens de Parade in Den Haag in mijn streven kaartjes te verkopen heel veel mensen gesproken. Wildvreemden die ik aansprak met: ‘u lijkt mij helemaal mijn publiek’ tot ‘heeft u mij wel eens in het echt op het toneel gezien?’ De reacties zijn gevarieerd. Van meewarig tot prettig verbaasd. ‘U bent wel diep gezonken dat u uw eigen kaartjes moet verkopen.’ ‘Ach’, antwoordde ik,’ je bent in dit land een schlemiel of een arrogante bal.’

Het plezierigst is het als ik als geroepen kom. ‘We waren op weg naar de kassa!’ Ook prettig als mensen terugzwaaien met reeds aangeschafte tickets. Soms laten de mensen mij even bungelen. Ze kijken elkaar besluiteloos aan. Een enkeling voelt er wel wat voor, een ander wil liever aan de sangria. Iemand probeert ook wel eens een grapje te maken. (Ruud Gullit gaat ook steevast een mop aan mij vertellen en dan ga ik daarna even vijf minuutjes afwerken op het doel).

Een mevrouw had allerlei dingen verzonnen om maar niet meteen bij mij een kaartje te hoeven kopen. Ik zei tegen haar: “U moet eens nee leren zeggen.’ Ze keek me enige tijd zwijgend aan en zei toen: ‘U heeft gelijk. Vooruit, geef me dan maar een kaartje.’