Eberhard van der Laan 1955-2017
Het fragment dat Eberhard van der Laan in Zomergasten over de werkwijze van Jan Schaeffer aan ons liet ziet was niet alleen een ode aan die daadkrachtige Amsterdamse wethouder. Schaeffer hoorde meer dan plichtmatig het verhaal aan van een bewoonster van een verwaarloosde huurwoning en gaf haar hoop op verbetering.
Die werkwijze en instelling heeft Van der Laan zich, ooit assistent van de wethouder, eigen gemaakt en vastgehouden in zijn burgemeesterschap van Amsterdam. Het is een krankzinnige baan, burgemeester van een grote stad. Representatie, beleid, handhaving, ontwikkeling vragen alle om volledige aandacht en elke categorie valt uiteen in tientallen aparte gevallen, vol zakelijke dilemma’s en menselijke drama’s. Als advocaat begreep hij het door onze verambtelijkte samenleving ontstane probleem van rechtvaardigheid en rechtmatigheid waar de weerloze burger vaak in bekneld raakt. Het verstond de kunst in die overkill aan taken niet te verdwalen in wereld van hoogwaardigheidsbekleders, plannenmakers, bestuurders en bureaucraten maar bij de mensen te blijven die samen de stad maken.
Zijn volharding het onmogelijke te voltooien maakte hem een ontroerende man.