Dag 29: Heimwee naar het vaderland

ik stond aan de Grand Canyon
en ik keek over de rand
wat een diepte wat een kleuren
dit was meer dan interessant
de natuur die hier gevormd was
zonder hulp van mensenhand
gaf mij een gevoel van heimwee
heimwee naar het vaderland

ik dacht: hoe is het mogelijk
wat is er met mij aan de hand
want wat wil ik als ik terugkom
snel weer weg uit Nederland
ik zie mezelf weer in de file
naakt op het overvolle strand
en nu hier Grand Canyon
heimwee naar het vaderland

dat vlakke bijdegrondse
stukje slib bij de Doggersbank
een windje en een beetje springvloed
en de hele zaak staat blank
waar je met miljoenen mensen
geen dag meer zonder iemand bent
als je in Roodeschool een scheet laat
ruik je hem in Sas van Gent

ach dacht ik wie houdt mij tegen
de afgrond lokt ik spring erin
ik heb geen antwoord op de vragen
omtrent het leven en de zin
maar net toen ik mij af wou zetten
greep iemand resoluut mijn hand
en op de vraag waar die vandaan kwam
klonk als antwoord Nederland

ik pakte hem beet we liepen verder
ik hield van haar het was mijn vrouw
en ik vroeg haar overmoedig
dacht je echt dat ik springen zou
de zon zakte weg achter de bergen
weemoed kreeg de overhand
we voelden allebei hetzelfde
heimwee naar het vaderland

dat platte bijdegrondse
uitgedijde stukje wad
een kernbom van twee megagrammen
en de hele zaak ligt plat
tegen overbevolking
is geen condoom of pil bestand
als je in Zoutkamp onaneert
raakt iemand zwanger in Cadzand